وضعیت سلامت و رفتارهای خودمراقبتی دهان و دندان در کودکان ۵ تا ۶ و ۱۲ساله استان قزوین (۱۳۹۲)

زمینه: پوسیدگی دندان از رایج­ترین بیماری­های مزمن کودکان در سراسر جهان است. هدف: مطالعه به­منظور تعیین وضعیت سلامت دهان- دندان کودکان استان قزوین و نقش عوامل جمعیتی و رفتارهای بهداشتی مرتبط با آن انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی در سال 1392 بر روی 373 کودک در گروه­های سنی 5 تا 6 و 12ساله استان قزوین انجام شد که با روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند. اطلاعات جمعیتی، تعداد دفعه­های مسواک زدن و استفاده از نخ دنـدان، دفعه­هـای مراجعــه بـه دندان­پزشـک و استفاده از مواد غذایی با استفاده از پرسش­نامه و معاینه ­توسط 6 نفر از دندان­پزشکان آموزش­دیده با مراجعه به درب منازل گردآوری شد. وضعیت سلامت دهان- دندان کودکان با شاخص dmft/dmft ارزیابی و داده­ها با آزمون­های آماری تی، آنالیز واریانس و کروسکال- والیس تحلیل شدند. یافته­ها: میانگین شاخص dmft/dmft برای کودکان 5 تا 6 و 12 ساله به ترتیب 4/63±5/66 و 4/22±3/53 بود. %86/3 کودکان فلوئوروزیس طبیعی داشتند. %94/6سایش دندان و %96/2 ترومای دندانی نداشتند. %9/7 کودکان اصلاً مسواک نمی­زدند، %14/2 دو بار در روز یا بیش­تر مسواک می­زدند و %10/5 از نخ دندان استفاده می­کردند. ارتباط معنی­داری بین جنسیت، انواع مواد غذایی مصرفی و دفعه­های مسواک زدن با dmft مشاهده نشد. این شاخص با ارزیابی صحیح افراد از وضعیت سلامت دهان و دندان خود رابطه آماری معنی­داری داشت (p< 0/001). نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، وضعیت خودمراقبتی و سلامت دهان- دندان کودکان نامطلوب بود. آموزش رفتارهای مرتبط با سلامت دهان و دندان به­ویژه با رویکرد خانواده محور توسط متخصصان این حوزه ضروری به­نظر می­رسد.